Redakcja pozwała burmistrza Słubic do sądu

 POSTANOWIENIE Dnia 12 czerwca 2025 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2025 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Adama Fularza na bezczynność Burmistrza Słubic w przedmiocie zapewnienia transportu zbiorowego postanawia; odrzucić skargę. na oryginale wtasciwe podpisy Za zgodność z oryginałem dnia 1B. 06. 2025 podpis

(...)

Sygn. akt II SAB/Go 36/25 UZASADNIENIE Adam Fularz wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie WIkp. skargę na bezczynność Burmistrza Słubic w zakresie zapewnienia transportu zbiorowego dla mieszkańców miasta Słubice, odwoływanie pociągów oraz brak realizacji planów odbudowy torowiska kolejowego do centrum miasta. Wyjaśnił, że wieloletnie zaniedbania organu administracji publicznej w zakresie zapewnienia podstawowej infrastruktury transportowej, stanowią rażące naruszenie zasady legalizmu oraz ciążących na gminie obowiązków wynikających z ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. W odpowiedzi na skargę Burmistrz Słubic wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skargę należało odrzucić. Merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest każdorazowo badaniem dopuszczalności jej wniesienia, obejmującym również ocenę tego, czy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego. Negatywny wynik tejże oceny uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jej odrzucenia. Zakres właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określa art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 935 ze zm., dalej p.p.s.a.). W myśl tego przepisu, kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które przysługuje zażalenie, 2 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 775 i 803), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2023 r. poz. 615), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających; 4b) opinie, o których mowa w art. 119 zzi § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa i odmowy wydania tych opinii; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a; 9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw. Z dyspozycji przywołanego przepisu art. 3 § 2 p.p.s.a. wynika, że dopuszczalność skargi na bezczynność organu administracji publicznej występuje wówczas, gdy organ ten zwleka z wydaniem - wskazanych w pkt 1-4 - decyzji, postanowień lub aktów, nie podejmuje czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, prowadzi przewlekle postępowanie w sprawie wydania wymienionej w pkt 4a interpretacji indywidualnej z zakresu prawa podatkowego lub opinii zabezpieczającej (art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.), bądź zwleka z wydaniem innych aktów lub czynności wyszczególnionych 3 przez ustawodawcę w art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a. Skarga na bezczynność organu jest zatem pochodną dopuszczalności skargi na określone prawne formy działania organów administracji publicznej. W rozpoznawanej sprawie skarżący Adam Fularz zarzucił Burmistrzowi Słubic bezczynność w zakresie zapewnienia transportu zbiorowego mieszkańcom miasta Słubice. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że sprawy lokalnego transportu zbiorowego, jak wynika z art. 7 ust 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 609 ze zm.), należą do zadań własnych gminy. Brak jest jednak, w ocenie Sądu obowiązującego przepisu prawnego obligującego organy samorządu gminnego do podjęcia w tym zakresie władczego rozstrzygnięcia i skarżący nie może skutecznie domagać się w tym przedmiocie od organu żadnej z form aktywności, do których odnosi się ustawodawca w przywołanym powyżej art. 3 § 2 pkt 1-4 oraz pkt 9 p.p.s.a. W świetle powyższego należało uznać, że zaskarżona bezczynność nie należy do żadnej kategorii spraw mieszczących się w zakresie objętym kognicją sądu administracyjnego, gdyż brak jest przepisu prawa zobowiązującego organ do wydania określonego aktu (decyzji, postanowienia) lub podjęcia czynności administracyjnej w sprawie indywidualnej. W konsekwencji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., zgodnie z którym skarga podlega odrzuceniu, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Sąd postanowił jak w sentencji